Podczas festiwalu Otwarte Miasto badamy zarówno możliwości alternatywnych tematów sztuki pomnikowej, jak i nowe obszary przestrzeni publicznej, związane ze sferą medialną.

Konrad Smoleński jako jedno z rozszerzeń współczesnej przestrzeni publicznej wskazuje kino – domenę, którą dzisiejsza kultura postrzega jako atrakcyjne miejsce stawiania pomników (dość wspomnieć takie filmy jak „Katyń”, „Wałęsa”, „Bitwa Warszawska”, czy planowane projekty upamiętniające Żołnierzy Wyklętych, które są odpowiednikami tradycyjnych monumentów poświęconych ważnym postaciom i wydarzeniom historycznym). Wyświetlany na wielkim ekranie film ma właściwą pomnikom monumentalną skalę i co najmniej porównywalną siłę perswazji. Smoleński decyduje się więc na pomnik filmowy, jednocześnie testując możliwość rozwijania w skali monumentalnej alternatywnej, nieheroicznej i ahistorycznej narracji.

Praca Smoleńskiego „Ośmioro ludzi i trzynaście zadań” to zestaw trzynastu krótkich filmów (każdy trwa od 2-4 minut), przeznaczonych do wyświetlenia na dużym ekranie w przestrzeni publicznej kina, która jest miejscem projektowania naszych zbiorowych wyobrażeń. Każdy z filmów jest upamiętnieniem w formie filmowej i monumentalizacją pojedynczej, wyrwanej z kontekstu sytuacji z życia codziennego. „Poprosiłem 8 osób o wykonanie przed kamerą kilku czynności – mówi artysta. – Zadania wymagały od nich absolutnego skupienia i zaangażowania, pozwalając tym samym na wyizolowanie się z otaczającej rzeczywistości. Były to m.in.: wysiłek fizyczny, upojenie alkoholowe, niedobór tlenu, długotrwały brak snu, stan narkotyczny, kontakt fizyczny, granie na instrumencie czy taniec.”

Każdy z 13 filmów jest prostym prawdziwym zdarzeniem – kinematograficznym pomnikiem wyabstrahowanego z biegu wydarzeń przeżycia.